Rekonstrukcja CWS T-1

Z polskich samochodów CWS T-1, produkowanych w latach 1927-31, nie zachował się ani jeden egzemplarz. Wszystko, co po nich zostało, to parę zdjęć, rysunków oraz ludzka pamięć, pełna sprzeczności.

Produkcja tego samochodu odbywała się w Centralnych Warsztatach Samochodowych w Warszawie. Najpierw powstał  czterocylindrowy silnik o pojemności 3 l według projektu inż. Tańskiego. Jego prototyp poddano próbom, które zakończyły się powodzeniem w 1923 roku. Pierwsze prototypowe nadwozie ukończono w 1925 r. Potem wykonywano je w różnych wersjach: torpedo, kareta, „fałszywy kabriolet”, coupé oraz jako nadwozie dostawcze. Stosowano też różne silniki. W sumie wyprodukowano ok. 800 sztuk tych pojazdów. Wszystkie można było całkowicie rozbierać i składać przy użyciu jednego klucza płaskiego,  śrubokrętu i klucza do świec.

Uważam, iż mimo niedostatków źródłowych informacji technicznych można i warto przywrócić ten wspaniały samochód współczesnym miłośnikom motoryzacji, by dostarczyć im wiedzy o polskich dokonaniach w tej dziedzinie. 

Wykonanie całkowitej rekonstrukcji samochodu to czasochłonne i skomplikowane zadanie, lecz dzięki doświadczeniom nabytym przy poprzednim, podobnym projekcie – całkowicie realne.

Podstawowym elementem konstrukcyjnym ówczesnych samochodów była rama, do której montowano mechanizmy podwozia, silnik i nadwozie. Od niej właśnie rozpocząłem prace rekonstrukcyjne. W CWS T-1 rama składała się z dwu kształtowych podłużnic, ustawionych zbieżnie i połączonych z poprzeczkami za pomocą nitów. Jej elementy ramy wykonywała z blach stalowych metodą kucia matrycowego Huta Batory z Hajduków Wielkich, a  całość łączono w Centralnych Warsztatach Samochodowych w Warszawie. Matryce są oprzyrządowaniem zbyt kosztownym dla amatorskiej pracowni, więc profilowe podłużnice zespawałem z płaskich elementów wyciętych z blachy stalowej o grubości 4 mm. Tak wykonałem też  główną poprzeczkę i wszystko to wstępnie skręciłem śrubami. 

Na zdjęciach: 1. Podstawę rekonstrukcji stanowią zachowane fotografie i odręczne rysunki, 2. Odtwarzanie pierwotnego projektu w oparciu o dostępne materiały źródłowe, 3. Elektryczne spawanie elementów ramy z wycinków płaskich blach stalowych, 4. Zespawane profile odpowiadają wymiarami i kształtem oryginalnym, kutym, 5. Gotowa rama to dwie podłużnice połączone przykręconymi do nich poprzeczkami